Dziwnym niepojętym trafem czasem wizje, które na granicy jawy i snu się pojawiają zdają się być bardziej realne niż realna realność. A jeszcze bardziej niepojętymi się stają, gdy z wizji stają się krokami stawianymi nad brzegiem jeziora, gdzie słychać tylko plusk wody i jakieś głosy wieszczące radość – gdzieś w oddali na w poły zatopionym molo. A później te kroki stawiane są gdzieś na jakiejś leśnej alei poprzecinanej małymi bagienkami. I znowu o dziwo choć stopy odziane w buty białe, na bieli owej nie znać wcale brudu żadnego. I tak krok za krokiem, za krokiem krok. I jedna godzina, i kolejna godzina i znowu krok za krokiem i krok za krokiem, i znowu godzina i licznik już chyba kilometrów stuka za mocno. Trzeba by może było wrócić. Uśmiechnąć się. I wrócić tylko po to by znowu wrócić i czynić za krokiem krok, lub zwyczajnie rozpłaszczyć się i usadowić tuż obok tego towarzysza kroczenia.
Popular posts
-
W czorajszy dzień miał zakończenie inne niż ktokolwiek mógłby się spodziewać. W przypływie swej złości wysmarowałem do Lookiego na gg kil...
-
Z plaży wróciłem lekko podziębiony – czemu dziwić się nie można, toć za oknem mróz prawie. Lecz jakiś taki podekscytowany, zadowolony, u...
-
N iedzielne popołudnie. Kuchnia Zuzy. Zuza w fartuszku, jej mąż za kuchennym stołem. We drzwiach Nemst i Smith – o dziwo bez żadnego alkoho...
-
D ziwnym niepojętym trafem czasem wizje, które na granicy jawy i snu się pojawiają zdają się być bardziej realne niż realna realność. A j...
-
tghttthhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhggggggg iehjfhfrehfkdshfkds ff rewojufrfjsljf wpeirewpori wwirewpifporkigoo -
L ubię patrzeć na mężczyzn. Najchętniej spoglądam im w oczy, poszukując ukradkiem ich spojrzenia. Oczy zawsze najpełniej wyrażają, to co... -
O dzywa się chwilami taki wirus, który jednak jest w mej głowie. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że wirus ów nie powinien ju...
-
P onoć Dzień mężczyzny dziś w odróżnieniu od Dnia Chłopaka, co to we wrześniu ma wypadać. Idąc tym tropem trzeba by ustanowić Dzień Dziew... -
N ietrudno jest zauważyć, że na dwóch blogach pojawił się ten sam tekst. Mam tu na myśli blog swój i Maxa . Wczoraj wieczorem Max st...
Nic nie rozumiem :( :*
OdpowiedzUsuńA ja rozumiem... Kiedyś zdarzył mi się taki sen, niby na jawie niby nie, kiedy byłem po drugiej stronie tj. słyszałem kroki jakiejś osoby, stąpającej po grząskiej, niczym bagno, ziemi. Bałem się, bo nie przypominam sobie, żebym pod oknem miał bagno. Poza tym nie widziałem nic prócz mroku. Wystraszyłem się zatem. Pozostałem w tej ciemności, ukryty w swoim pokoju.
OdpowiedzUsuńNo i tak mi się skojarzyło, jako że tą kroczącą postacią jest ta sama z Twojej historii. A jeśli tą postacią jesteś Ty, to znaczy, że jesteś moim Aniołkiem, bowiem po tym zdarzeniu właśnie tak określiłem ową istotę.
Olivierze, nemst jest Twoim Aniołkiem?? wcześniej Mu oderwij rogi z głowy:))
OdpowiedzUsuńżartuję:) a tak na poważnie nemście to ja Ci zazdroszczę tego spaceru nad jeziorem!
i pozdrawiam ciepło:*
Hekate - bo to tak celowo :P)
OdpowiedzUsuńOlivier - a któż to wie :)
Yomosa - zazdrość jest zła :D
Celowo żebym ja nie wiedziała? ;P .foch.
OdpowiedzUsuńA zresztą i tak już wszystko wytłumaczyłeś :D :*
;-) czasem jeśli ktoś jest diabełkiem, to i tak dla mnie może być zawsze Aniołkiem ;-)
OdpowiedzUsuń